Χημικά στην Μεσόγειο: Η υποκρισία και το ναζιστικό παρελθόν

Πριν λίγες ημέρες ο κος Βενιζέλος δήλωσε ότι:

 «θα ήταν λάθος ... να δημιουργήσουμε μόνοι μας μια αρνητική συζήτηση στη διεθνή τουριστική αγορά, όταν αλλά μεσογειακά κράτη δεν θέτουν καν το θέμα»

Κύριε Αντιπρόεδρε και Υπουργέ των Εξωτερικών

Εάν δεν θέσουμε και αναδείξουμε τώρα το θέμα, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει τουριστική αγορά στη Μεσόγειο !!!

 Πλήγμα για το τουριστικό προϊόν των Μεσογειακών χωρών είναι η ίδια η επιλογή της Μεσογείου για την καταστροφή των χημικών!!!

Στα όσα έχετε διαβάσει και ακούσει για την καταστροφή των χημικών της Συρίας στην Μεσόγειο, προσθέστε ....
και τα παρακάτω:

Η υποκρισία

Όπως πάντα διπλά μέτρα και σταθμά και η υποκρισία σε όλο το μεγαλείο. Οι ΗΠΑ δεν έχουν καταστρέψει ακόμη το δικό τους χημικό οπλοστάσιο.

Σύμφωνα με το CNN σε μια έκθεση στις 10 Οκτωβρίου 2013, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμάται ότι θα χρειασθούν άλλη μια δεκαετία τουλάχιστον για να ολοκληρωθεί η καταστροφή του υπόλοιπου 10 % των χημικών όπλων τους, τα οποία υπολογίζονται σε πάνω από 3.100 τόνους .

Χρειάστηκαν δισεκατομμύρια δολάρια, τη συνεργασία πολλών επιπέδων διακυβέρνησης - συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών - και ένα ασφαλές περιβάλλον για να προχωρήσουν με ασφάλεια την καταστροφή.

Συγκρίνετε με το τι συμβαίνει, σχετικά με τον προγραμματισμό της καταστροφής των χημικών της Συρίας μέσα σε ένα εξάμηνο, για να καταλάβετε τους κινδύνους που κρύβει αυτή η διαδικασία!!!

Ο Υπουργός Εξωτερικών κος Kerry , παρεμπιπτόντως , ως διοικητής Swiftboat ¨έβρεξε¨ με 388.000 τόνους χημικών όπλων το λαό του Βιετνάμ. Σήμερα αποκαλεί τυράννους  τους αρχηγούς κρατών που χρησιμοποιούν χημικά και θα συμφωνήσουμε μαζί του, αλλά ξεχνά ότι τέσσερις Αμερικανοί πρόεδροι - Franklin Delano Roosevelt , Lyndon Johnson , ο Ronald Reagan και George W. Bush χρησιμοποίησαν όπλα μαζικής καταστροφής!!

Το ναζιστικό παρελθόν

Σε πολλά άρθρα σχετικά με την καταστροφή των χημικών στην Μεσόγειο γίνεται αναφορά σε μια γερμανική εταιρεία την IG Farben.

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια βιομηχανία στη ναζιστική Γερμανία που ονομαζόταν IG Farben. Ήταν το μεγαλύτερο χημικό/φαρμακευτικό "χταπόδι" στον κόσμο, και είχε ευνοϊκές επιχειρηματικές συμφωνίες με εταιρείες από την Αγγλία την Κεντρική Αμερική και την Ιαπωνία.
Την Κοινοπραξία συνέστησαν οι εξής χημικές και φαρμακευτικές εταιρείες: AGFA, Cassella, BASF, Bayer, Farbwerke Hoechst (σήμερα γνωστή ως Sanofi-Aventis), Chemische Werke Hüls, Chemische Fabrik Kalle.

Πραγματικά, η οικονομική δύναμη, αλλά και η τεχνογνωσία της Κοινοπραξίας ήταν τέτοια, που συνέπηξε ένα πραγματικό λαβύρινθο από καρτέλ με επίσης πολύ ισχυρές εταιρείες, όπως η Kuhlmann (Γαλλία), Imperial Chemical Industries (γνωστότερης σαν ICI) της Βρετανίας, των Standard Oil (NJ), DuPont και Dow Chemical των ΗΠΑ κ.ά.

Την IG Farben ο Χίτλερ την έβαλε στην κορυφή στη Γερμανία, και ο πόλεμος είχε σχεδιαστεί για να οδηγήσει σε μια ενωμένη Ευρώπη που θα εξουσιαζόταν από τα δεσμά της.
Μερικά από τα παγκοσμίως γνωστά και μονοπωλιακά προϊόντα της κοινοπραξίας ήταν η ασπιρίνη, η νοβοκαΐνη, η σαλβαρσάνη, το σουλφανιλαμίδιο κ.ά. Επιπλέον, η τεχνογνωσία της επέτρεπε την κατασκευή συνθετικών πρώτων υλών, που η Γερμανία δε διέθετε καθόλου, όπως το τεχνητό καουτσούκ, τα συνθετικά καύσιμα, τα νιτρικά άλατα κτλ.

Η εταιρεία ήταν, επίσης, η κάτοχος του …κοπυράιτ για το εντομοκτόνο Zyklon B, αέριο με βάση το υδροκυάνιο, που χρησιμοποιήθηκε στα στρατόπεδα εξόντωσης του ναζιστικού καθεστώτος (θάλαμοι αερίων).

Μετά το τέλος του πολέμου, η Κοινοπραξία κρίθηκε ως "ιδιαίτερα διεφθαρμένη και, κατά συνέπεια, επικίνδυνη" για να συνεχίσει να υφίσταται. Διαλύθηκε οριστικά το 1951 αρχικά σε 12 εταιρείες, από τις οποίες οι μεγαλύτερες BASF, Agfa, Bayer και Hoechst συνέχισαν να υπάρχουν (η τελευταία συγχωνεύθηκε με τη γαλλική Rhone-Poulenc σχηματίζοντας τη σημερινή Aventis).

Εικοσιτέσσερεις από τους διευθυντές ή διευθύνοντες συμβούλους της Κοινοπραξίας δικάστηκαν στην επιλεγόμενη Δίκη της IG Farben και καταδικάστηκαν σε ποινές από ένα έως επτά χρόνια φυλάκισης. Ωστόσο, οι περισσότεροι μετά την αποφυλάκισή τους ανέλαβαν εκ νέου διευθυντικές θέσεις στις εταιρείες που προέκυψαν από τη διάλυση της Κοινοπραξίας σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Η αρχική IG Farben είχε ένα όνειρο.

Στελέχη και επιστήμονες της πίστευαν ότι θα μπορούσαν τελικά να παραγάγουν, συνθετικά, οποιαδήποτε ένωση σε ένα εργαστήριο. Θα μπορούσαν να εξουσιάσουν την παγκόσμια βιομηχανία με αυτό τον τρόπο.
Το όνειρο της δεν πέθανε ποτέ.

Σήμερα, βλέπουμε τον χειρισμό των γονιδίων και τη διαδρομή προς αυτόν τον στόχο.