Μια πρώτη παρατήρηση
Στη χώρα
μας μόνο τα καταστροφολογικά - τρομοκρατικά σενάρια περί κλιματικής αλλαγής και
υπερθέρμανσης του πλανήτη βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αγνοείται επιδεικτικά
το ενδιαφέρον debate,
που διεξάγεται σε Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό επίπεδο, τα τελευταία χρόνια.
Παρακολουθώντας στα δελτία ειδήσεων
την πρόγνωση του καιρού έχουμε πλέον την εμπειρία να δίνουμε βάση και να
πιστεύουμε τις προγνώσεις για τις επόμενες 1-2 ημέρες ή το πολύ για μια
εβδομάδα.
Το μεγάλο λοιπόν ερώτημα που
προκύπτει είναι:
Πώς κατάφεραν να μας πείσουν και να μας κάνουν να πιστεύουμε την κλιματική
αλλαγή και την υπερθέρμανση του πλανήτη με βάση προγνώσεις του καιρού, που
αφορούν στα επόμενα 100 χρόνια ??
Πάνω σε
αυτές τις προβλέψεις και σενάρια σχεδιάστηκε η ¨πράσινη¨ ανάπτυξη, με βασικούς
άξονες πολιτικής τους φόρους, τα πράσινα τέλη, τις ΑΠΕ, κλπ, με …στόχο να
μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Το
επιχείρημά τους είναι ότι το λέει η ¨κλιματική επιστήμη¨, ξεχνώντας ότι η
πραγματική επιστήμη μελετά πολύ προσεκτικά ότι αφορά στο μέλλον και δεν
βασίζεται σε …μοντέλα, που διαρκώς πέφτουν έξω.
Ας
θυμηθούμε κάποιες από τις εξωφρενικές προβλέψεις των κλιματολόγων.
- Τον Μάρτιο του 2009 , ο πρίγκιπας της Ουαλίας δήλωσε ότι ο κόσμος είχε « μόλις 100 μήνες για να αποτρέψει την ανεπανόρθωτη κλιματική αλλαγή και την κατάρρευση του οικοσυστήματος »
- Ομοίως , στην έκθεσή του για το 2006 σχετικά με τις οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής , ο Sir Nicholas Stern έγραψε ότι , « Αν δεν δράσουμε , το συνολικό κόστος και οι κίνδυνοι της κλιματικής αλλαγής θα είναι ισοδύναμη με την απώλεια τουλάχιστον πέντε τοις εκατό του παγκόσμιου ΑΕΠ κάθε έτος , τώρα και για πάντα» .
Με βάση και
τα σημερινά δεδομένα μπορείτε να εκτιμήσετε εαν οι προβλέψεις αυτές συνιστούν επιστήμη...
Οι εγκέφαλοι
των κλιματολόγων περιέχουν ένα κοκτέιλ ιδεών που περιλαμβάνουν αντι - βιομηχανική
λατρεία της φύσης, μετα-αποικιακή ενοχή, μια πίστη στους επιστήμονες ως ένα νέο
ιερατείο της αλήθειας, ένα μίσος της αύξησης του πληθυσμού, μια αποστροφή στην
αύξηση του πλούτου και πίστη στην παγκόσμια διακυβέρνηση. Αυτά συνοδεύονται
αφενός από την αγάπη για την πρόβλεψη ότι τα αποθέματα ενέργειας δεν θα διαρκέσουν
πολύ και αφετέρου τρέφουν και μια απέχθεια για την ανθρώπινη φυλή υιοθετώντας
την άποψη της Λέσχης της Ρώμης
ότι δηλαδή «Ο κόσμος υποφέρει από καρκίνο και
ο καρκίνος είναι ο άνθρωπος».
Αυτές οι
πεποιθήσεις άρχισαν να παίρνουν οργανωμένη - διεθνή πολιτική μορφή ...
στη δεκαετία του 1970.
στη δεκαετία του 1970.
Ένα
από τα μεγαλύτερα προβλήματα, ωστόσο, ήταν ότι οι επιθέσεις των οικολόγων στην οικονομική ανάπτυξη, κάτι που φυσικά
αυτό δεν άρεσε στις φτωχές χώρες. Το αιώνιο πράσινο παράδοξο είναι ότι η έννοια
της απλής - φυσικής ζωής απευθύνεται μόνο σε πλούσιες χώρες.
Έτσι οι ιδρυτές ανέπτυξαν την έννοια της "αειφόρου ανάπτυξης ", που στην
ατζέντα τους σημαίνει ότι οι φτωχές χώρες δεν θα πρέπει να περιορίσουν τη δική
τους ανάπτυξη, αλλά θα μπορούσε να αναγκάσει σε αυτοσυγκράτηση τις πλούσιες
χώρες.
Η σκέψη αυτή
διαδόθηκε στην πρώτη παγκόσμια περιβαλλοντική διάσκεψη στη Στοκχόλμη το 1972.
Η σύνοδος κορυφής των G7 στο Τορόντο το 1988 ενέκρινε την θεωρία της υπερθέρμανσης του πλανήτη και το ίδιο έτος συστήνεται η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC). Ακολούθησε η Σύνοδος Κορυφής του Κιότο το 1998.
Η σύνοδος κορυφής των G7 στο Τορόντο το 1988 ενέκρινε την θεωρία της υπερθέρμανσης του πλανήτη και το ίδιο έτος συστήνεται η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC). Ακολούθησε η Σύνοδος Κορυφής του Κιότο το 1998.
Η τελική
ώθηση της ¨πράσινης¨ ανάπτυξης, ήταν η
Σύνοδος Κορυφής της Κοπεγχάγης του 2009 . Θυμηθείτε ότι τότε ο Γκόρντον Μπράουν
προειδοποιούσε ότι μένουν «50 ημέρες για να αποφευχθεί η καταστροφή».
Τότε, η
ιδέα των κλιματολόγων ήταν ότι η παγκόσμια μάχη κατά των εκπομπών διοξειδίου
του άνθρακα θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο αν όλες οι χώρες προσυπογράψουν
δεσμευτικές συμφωνίες. Αυτό φυσικά δεν έγινε και είναι το ζητούμενο και σήμερα.
Έτσι ξεκίνησε
ο διεθνής πόλεμος εναντίον του άνθρακα και τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου
για την Ευρώπη συνοψίζονται σε δυο λέξεις ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ
ΦΤΩΧΙΑ.
Την περασμένη
εβδομάδα, η τελευταία έκθεση του IPCC έκανε τις συνήθεις προειδοποιήσεις για
την κλιματική αλλαγή, αλλά πίσω από τη ρητορική υπάρχει μια τεράστια παραχώρηση!!
Παραδέχεται
ότι η απάντηση στα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής έγκειται στην προσαρμογή (ADAPTATION)
και όχι στο μετριασμό (MITIGATION).
Έτσι, φαίνεται
ότι το παραμύθι σιγά σιγά τελειώνει.
Η κλιματική
αλλαγή και η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι φυσικά η σημαία όλων των ¨πράσινων¨
κομμάτων, τα οποία δημιουργήθηκαν στις ευρωπαϊκές χώρες μετά την εμφάνιση των
Πρασίνων της Γερμανίας.
Πρέπει όμως
να γνωρίζετε ότι:
Οι πράσινοι της Γερμανίας εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ως πολιτική δύναμη στο τέλος της δεκαετίας του 1970, σε μια εποχή οξείας έντασης μεταξύ Ανατολής-Δύσης.
Οι πράσινοι της Γερμανίας εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ως πολιτική δύναμη στο τέλος της δεκαετίας του 1970, σε μια εποχή οξείας έντασης μεταξύ Ανατολής-Δύσης.
Σε απάντηση
στην ανάπτυξη των σοβιετικών πυραύλων SS-20, το ΝΑΤΟ αποφάσισε τότε την
εγκατάσταση σταθμού πυραύλων Pershing στη Γερμανία. Ξέσπασαν τότε βίαιες
διαδηλώσεις κατά της πυρηνικής ενέργειας και των πυρηνικών πυραύλων, οι οποίες
σάρωσαν ολόκληρη την Γερμανία.
Στις
διαδηλώσεις συμμετείχαν παλιά μέλη των ναζί αλλά και νεο -ναζί, τα οποία είχαν περιθωριοποιηθεί
μετά την ήττα του Χίτλερ και εξέφραζαν την πολιτική οικολογία.
Η Γερμανική
οικολογία ήταν και αντιδημοκρατική και αντικαπιταλιστική. Οι Ναζί εμφανίζονταν
ως οι πιο πράσινοι της Ευρώπης!! Υποστήριζαν μάλιστα την ψήφιση νόμων για την
επέκταση της προστασίας των δασών και την
απαγόρευση των πειραμάτων σε ζώα, ενώ οι ίδιοι λίγα χρόνια πριν, εκτελούσαν τα ειδεχθή
πειράματα σε ανθρώπους!!!.
Τον Οκτώβριο του 1980, ιδρύθηκε το πρώτο Γερμανικό Πράσινο Κόμμα και συμμετείχε στις κοινοβουλευτικές και τοπικές εκλογές. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα μπήκε στην κυβέρνηση σε ένα κόκκινο - πράσινο συνασπισμό με το SPD και το 2000 πίεσε επιτυχώς για τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας.
Ο μεγαλύτερος θρίαμβος των Πρασίνων ήρθε με την έγκριση του Energiewende, δηλαδή τη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Τον Οκτώβριο του 1980, ιδρύθηκε το πρώτο Γερμανικό Πράσινο Κόμμα και συμμετείχε στις κοινοβουλευτικές και τοπικές εκλογές. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα μπήκε στην κυβέρνηση σε ένα κόκκινο - πράσινο συνασπισμό με το SPD και το 2000 πίεσε επιτυχώς για τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας.
Ο μεγαλύτερος θρίαμβος των Πρασίνων ήρθε με την έγκριση του Energiewende, δηλαδή τη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η πολιτική αυτή
αποδείχθηκε χρυσωρυχείο για την Gazprom!!!
Η Γερμανία αγοράζει
όλο και περισσότερο ρωσικό φυσικό αέριο, διότι δεν μπορεί να εξαρτάται από την
ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από αναξιόπιστες πηγές όπως η αιολική και
ηλιακή.
Σήμερα
μάλιστα επιστρέφει με μεγαλύτερη ένταση και στον λιγνίτη!!!
Είναι πλέον
φανερό ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη ψάχνουν τρόπους να απεξαρτηθούν από τις έμμονες
ιδέες της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, που ο ίδιοι
κατασκεύασαν και αυτό φαίνεται από τη συζήτηση που έχει ανοίξει για την
ενέργεια και την ανταγωνιστικότητα.
Όμως,
οι δικοί μας δήθεν ¨πράσινοι¨ και ¨οικολόγοι¨ εξακολουθούν να ελέγχουν τα πάντα,
αλωνίζουν ασύστολα, παραμένουν πιστοί στο ¨πράσινο¨ δόγμα ΓΑΠ και όλα αυτά με
υψηλή προστασία …έξωθεν και άνωθεν!!!
ΠΗΓΗ
Αποσπάσματα άρθρων από Telegraph
και
The Wall Street Journal με
αναφορές στο βιβλίο του συγγραφέα Mr. Darwall με τίτλο "The Age of Global Warming: A History" (Quartet, 2013).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου