Bank run και μη χειρότερα

¨….Γέμισε το μπαξέ σου, αν έχεις, με λαχανικά. Μάθε να ψαρεύεις. Πάρε και καμιά αγελάδα, κάνα γουρουνάκι, κάνα πρόβατο, κάνα κουνέλι, καμιά κότα, γιατί τα χειρότερα είναι προ των πυλών. Μόνο η αλληλεγγύη και η επιστροφή στη μάνα γη θα σε σώσει…¨.

Έλα τώρα που δεν ξέρεις τι είναι το «bank run»! Έλα τώρα που δεν ξέρεις τι είναι το «bank run», λέω! Για ρίξε μια ματιά σε τράπεζες της Ελβετίας ή της Γερμανίας, και μπορεί να βρεις κάποιο λογαριασμό στο όνομα σου! Σουπιά! Ε, σουπιά! Για όσους δεν κατάλαβαν, «bank run» είναι ο όρος που περιγράφει την κατάσταση η οποία επισυμβαίνει όταν χάνεται η εμπιστοσύνη των επενδυτών προς μια τράπεζα, εξαιτίας κάποιας φήμης - αληθούς ή ψευδούς - και ως εκ τούτου προβαίνουν, μαζικά, σε αποσύρσεις των καταθέσεων τους από αυτή, οδηγώντας την ακόμα και στη χρεοκοπία, καθώς προϊόντος του χρόνου, η διαδικασία παίρνει τη μορφή ενός συστήματος θετικής ανάδρασης.

Το τυπικό «bank run» χαρακτηρίζεται από ατελείωτες ουρές ανθρώπων (φτωχομπινέδων σαν εμένα) που περιμένουν υπομονετικά έξω από την ύποπτη τράπεζα για να αποσύρουν όλα τους τα χρήματα. Στο τυπικό ελληνικό «bank run», εκτός από τη διάχυτη οργή που επικρατεί για την, φερόμενη ως αναξιόπιστη, τράπεζα, «πέφτει» και πολύ «μπινελίκι», μεταξύ των ατόμων που σχηματίζουν την ουρά, επειδή, παραδοσιακά, οι μισοί προσπαθούν να την παρακάμψουν με διάφορες δικαιολογίες, τύπου: «Ρε φίλε, είμαι με τα alarm διπλοπαρκαρισμένος και έχω αφήσει στο αμάξι την τετραπληγική μάνα μου».

Στο high class «bank run» ο επενδυτής (πλουσιομπινές), συνήθως, «χτυπάει» τηλεφωνάκι στο διευθυντή της τράπεζας και ζητά να μεταφέρει τα χρήματα του σε τράπεζα εκτός της χώρας. Κατά ...

προτίμηση στην Ελβετία.

Στο «bank run» των «λευκών κολάρων» τα χρήματα τοποθετούνται κατά προτίμηση σε μετοχές ναυτιλιακών εταιρειών του εξωτερικού, και τρέχα βρες τους.

Αν το «bank run» επεκταθεί σε πολλές τράπεζες τότε μιλάμε για τραπεζικό πανικό (bank panic) που μπορεί να οδηγήσει σε τεράστια οικονομική κρίση όπως το κραχ του 1929.

Οι κερδοσκοπικές επιθέσεις που δέχτηκε η Ελλάδα στην αρχή της κρίσης, σε συνδυασμό με τους εγκληματικούς, επικοινωνιακούς, αλλά και τεχνικούς, χειρισμούς από πλευράς ντόπιων και ευρωπαίων αξιωματούχων, οδήγησαν σε μια παρόμοια κατάσταση με το «bank run», το «run on bonds» (όχι ότι θα μπορούσαμε να τη γλιτώσουμε σε βάθος χρόνου). Δηλαδή, οι τρομοκρατημένοι επενδυτές εγκατέλειπαν μαζικά τα ελληνικά ομόλογα, για τα μάτια των γερμανικών, εκτοξεύοντας τα spread (τη διαφορά απόδοσης μεταξύ γερμανικών και ελληνικών ομολόγων) στα ύψη. Αυτός ο πανικός σύντομα μεταδόθηκε στα πορτογαλικά, ιρλανδικά, βελγικά, ιταλικά και ισπανικά ομόλογα με τα γνωστά αποτελέσματα.

Η ευρωζώνη δεν έχει κανέναν αποτελεσματικό μηχανισμό προστασίας απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, με εξαίρεση κάποιες ad hoc (επί τούτω) διορθωτικές κινήσεις της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας. Αν συνυπολογίσουμε το σιωπηρό «bank run» που είναι σε πλήρη εξέλιξη, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στις τράπεζες τις ευρωπαϊκής περιφέρειας, μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς ότι, αν δε γίνει μια, εκ βάθρων, αναδιάρθρωση του ευρωσυστήματος, δε θα μείνει ούτε κολυμπηθρόξυλο.

Όπως καταλαβαίνεις, τα περί ευρώ και δραχμής είναι εκτός θέματος. Είναι σα να βρίσκεσαι σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης με νταλίκα και η γυναίκα σου να λέει ότι η σχέση σας έχει φτάσει σε τέλμα (κοινώς, σε κερατώνει εδώ και 15 μήνες). Με απλά λόγια, πρώτα εξασφαλίζεις τη σωματική σου ακεραιότητα και έπειτα αρχίζεις τα καντήλια. Ή αλλιώς, πρώτα εξασφαλίζεις ότι θα υπάρχει ευρωζώνη και έπειτα παλεύεις για να μείνεις σε αυτή.

Η ευρωζώνη είναι σε κατάσταση προχωρημένης σήψης. Πάρε το χαμπάρι. Πιο πιθανό είναι ο κύριος Σόϊμπλε με τους Γερμανούς τραπεζίτες να έχει επεξεργαστεί σχέδιο για την αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ, παρά για τη δική μας, χωρίς να αποκλείεται το δεύτερο.

Ας ελπίσετε (εγώ δεν ελπίζω εκ πεποιθήσεως) ότι το ελληνικό «όχι» στο μνημόνιο θα ταρακουνήσει τους Γαλλογερμανούς, προς αναζήτηση συνολικής, βιώσιμης λύσης, για την ευρωζώνη. Αν δεν είναι ήδη αργά. Αλλιώς… Bye-bye Eurozone!

Βέβαια, για να είμαστε λογικοί, το δικό μου «όχι», ενός ταπεινού ανθρώπου που δε τον ξέρει η μάνα του και έχει την πολυτέλεια να εκφράζεται με έναν ελευθεριάζοντα τρόπο μέσα από ένα ιστολόγιο, δεν μπορεί να είναι ίδιο με το «όχι» που θα πει ο πολιτικός εκπρόσωπος της χώρας στους Ευρωπαίους εταίρους. Εκεί χρειάζονται ιδιαίτερα λεπτοί χειρισμοί. Οι εξάρσεις λαϊκισμού και μεγαλοστομιών μπορούν να αποβούν καθοριστικές για την έκβαση της διαπραγμάτευσης.

Σε περίπτωση όμως που αυτό το «όχι», ακόμα και μετά από αριστοτεχνική διαχείριση, αποβεί άκαρπο, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ως κράτος για την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Για την ακρίβεια, θέλω να πιστεύω ότι ήδη υπάρχει κρυφό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας μετά το «Big Bang», αλλιώς θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

Πριν από αυτό όμως είναι απαραίτητο να προηγηθεί σθεναρή άρνηση της Ελλάδας στο ενδεχόμενο πειθαναγκαστικής αποχώρησης της από τη ζώνη του ενιαίου νομίσματος για το μεγαλύτερο δυνατό χρονικό διάστημα (ισοσκελίζοντας άμεσα και βίαια τον προϋπολογισμό και προχωρώντας σε αναστολή εξυπηρέτησης του χρέους), ώστε οι δυσμενείς συνέπειες να αρχίσουν να μεταδίδονται στη Γαλλία η οποία παραπαίει οικονομικά. Τότε ο Γαλλογερμανικός άξονας θα αναγκαστεί να θέσει ένα δίλημμα στον εαυτό του: «Ή ανακατασκευάζουμε εκ θεμελίων το ευρωσύστημα ή αποχαιρετούμε για πολλά χρόνια το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Τι θα επιλέξουν;

Όπως και να’ χει, κοίτα οργανώσου με τον κοινωνικό σου περίγυρο. Εντάξου σε κάνα δίκτυο ανταλλακτικής οικονομίας (γκούγκλισε το. Θα βρεις αρκετά). Γέμισε το μπαξέ σου, αν έχεις, με λαχανικά. Μάθε να ψαρεύεις. Πάρε και καμιά αγελάδα, κάνα γουρουνάκι, κάνα πρόβατο, κάνα κουνέλι, καμιά κότα, γιατί τα χειρότερα είναι προ των πυλών. Μόνο η αλληλεγγύη και η επιστροφή στη μάνα γη θα σε σώσει. Αυτά που πρέπει να ξαναανακαλύψεις!

ΠΗΓΗ: http://ribandsea.com/articles/694-qbank-runq