Μέμνησο!

«Μέμνησο!/ Όλα στέρεψαν σιγά σιγά.

Τα περιστέρια πετούν αργά

σε λίμνες άνυδρες βάλτους υγρούς

σε διψασμένους κήπους κι αγρούς.

Μέμνησο των παιδίων α σοι έδωκεν ο Θεός.

Πίσω απ’ τους λόφους τους χαμηλούς

με τους προφήτες και τους τρελούς

στέκουν παράμερα τρία παιδιά

σα γλαροπούλια ...

στην αμμουδιά.

Τα ρήματα α λελάληκας ημίν πνεύμά εστιν και ζωή εστιν

Μες στων καιρών την ανημποριά

διώξε το γρέγο και το βοριά

και ξαναγύρισε ήλιε στη γη

με του θριάμβου σου την κραυγή.

Ότι συ ει η αλήθεια και η ζωή και η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ.

Ο ων και ο ην και ο ερχόμενος».

Νίκος Γκάτσος, «Μέγα Σάββατον»