RIO +20: Ξεκινά η διάσκεψη αλλά με χαμηλές προσδοκίες

Οι διαφορές μεταξύ ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών φαντάζουν αγεφύρωτες

Αρχίζει αύριο 20/6 στο Ρίο της Βραζιλίας η διάσκεψη κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για την αειφόρο ανάπτυξη και θα διαρκέσει μέχρι 22/6. Η συνάντηση κορυφής θα ανοίξει με τυμπανοκρουσίες αλλά οι προσδοκίες για επιτυχή κατάληξη είναι πολύ περιορισμένες.

Επίσης, το timing δεν ευνοεί λόγω της Ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής κρίσης και της προεκλογικής περιόδου των ΗΠΑ.

Πάνω από 130 εθνικοί ηγέτες θα παραστούν σε μια προσπάθεια να καταλήξουν σε ένα νέο σχέδιο για μια «...πράσινη οικονομία» και ένα ισχυρότερο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Θυμίζουμε ότι πριν 20 χρόνια η διάσκεψη είχε καταλήξει στη σύμβαση για την αλλαγή του κλίματος και στη σύμβαση για τη βιοποικιλότητα.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον και η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ θα στείλουν βουλευτές. Η παρουσία του  Πρόεδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί. Σε πιθανή απουσία τους, το πολιτικό βάρος θα πρέπει να κλίνει προς τις αναδυόμενες οικονομίες της Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας και της Κίνας, οι οποίες θα εκπροσωπούνται από τους εθνικούς ηγέτες.

Παρά τον επείγοντα..........
χαρακτήρα που έχουν προσδώσει οι οργανωτές, οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν  καταλήξει σε μια κοινή  φόρμουλα συνεννόησης.

Αυτή τη φορά, δεν αναμένονται νομικά δεσμευτικές συνθήκες. Αντ 'αυτού ο κεντρικός στόχος είναι να ξεκινήσει μια διαδικασία, έτσι ώστε μέχρι το 2015, η διεθνής κοινότητα να μπορεί να συμφωνήσει σε ένα σύνολο παγκόσμιων στόχων της αειφόρου ανάπτυξης για την κατανάλωση και την παραγωγή, για τους μηχανισμούς παρακολούθησης, καθώς και για ειδικές δράσεις σε βασικούς τομείς όπως το νερό, τα τρόφιμα και την ενέργεια.
Βέβαια η βασική απάντηση που πρέπει να δοθεί αφορά στην παροχή οικονομικής στήριξης των φτωχότερων χωρών, έτσι ώστε να  υιοθετήσουν μια πιο βιώσιμη τροχιά ανάπτυξης.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της συνόδου, η ομάδα G77 των αναπτυσσόμενων χωρών έχει αντιταχθεί στη σταδιακή κατάργηση των επιδοτήσεων των ορυκτών καυσίμων, ενώ οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν επιφυλάξεις σε θέματα με τα οποία οι πλούσιες χώρες καλούνται να κινηθούν προς τη «βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή».

Συμβιβασμός μπορεί να επιτευχθεί, αλλά θα περιοριστεί σε γενικόλογες και ανεφάρμοστες υποσχέσεις και θα παραπέμπει σε χρόνο αόριστο.

Ευχόμαστε για τα παγκόσμια περιβαλλοντικά και επισιτιστικά προβλήματα να αναζητηθούν λύσεις, χωρίς όμως το lobby των ¨κλιματολόγων¨  να επισείει το φόβο, τον τρόμο και την καταστροφολογία