Γιατί … ξεχάστηκαν οι Βέλτιστες
Διαθέσιμες Τεχνικές (ΒΑΤ);
Σε
πολλές αναρτήσεις μας, έχουμε επισημάνει ότι η περιβαλλοντική αδειοδότηση είναι
μια σοβαρή
επιστημονική και διοικητική εργασία και αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο,
που μπορεί και πρέπει να διασφαλίσει την βιώσιμη και ισόρροπη ανάπτυξη, έτσι ώστε να
αποτραπούν φαινόμενα ρύπανσης και υποβάθμισης του περιβάλλοντος στη χώρα μας.
Γίνεται
όμως αυτό σήμερα??
Όσοι
έχουν έλθει σε επαφή με διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης γνωρίζουν πολύ
καλά τα σκοτεινά σημεία και τις ¨μαύρες τρύπες¨, από την υποβολή του αιτήματος
μέχρι την έκδοση της άδειας (ΑΕΠΟ).
Μια
φράση, μια παράγραφος , ακόμη και μια λέξη στο κείμενο, μπορεί να ισοδυναμεί με
πολλά εκατομμύρια ευρώ κέρδη στον ¨επενδυτή¨, λόγω ...διευκολύνσεων στα μέτρα
προστασίας του περιβάλλοντος. Πολλές φορές μάλιστα μέσα από ασαφείς διατυπώσεις
των όρων ακυρώνεται στην πράξη και η ελεγκτική διαδικασία.
Φυσικά
αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα όταν πρόκειται για τις λεγόμενες μεγάλες επενδύσεις
ή τα μεγάλα έργα υποδομής.
Καθοριστικό
ρόλο έχουν τα μελετητικά γραφεία, τα οποία εκπονούν τις μελέτες περιβαλλοντικών
επιπτώσεων και οι ¨δεσμοί¨ που έχουν αναπτύξει με τις υπηρεσίες αδειοδότησης. Πολλές
φορές διαβάζοντας κάποιος μια ΑΕΠΟ αναρωτιέται ποιός την έχει συντάξει!! Σε άλλες
περιπτώσεις το κείμενο της ΑΕΠΟ συντάσσεται με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργεί
ένα ¨θολό τοπίο¨ με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο, ακόμη και σε ειδικούς, να
καταλάβουν το …βαθύτερο νόημα. Πολύ περισσότερο φυσικά σε όσους καλούνται (κυρίως από την τοπική αυτοδιοίκηση α και β βαθμού) να γνωμοδοτήσουν ή
να πάρουν θέση γενικότερα, υπέρ ή κατά μιας επένδυσης.
Με
την έλευση της ¨πράσινης¨ ανάπτυξης προτεραιότητα δόθηκε στην ουσιαστική
κατάργηση του ν.1650 για το περιβάλλον με συνεχείς τροποποιήσεις και με
ουσιαστικότερες αυτές που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση.
Σήμερα το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο είναι κομμένο και
ραμμένο στα μέτρα του ιδιωτικού τομέα. Ένας άκρατος φιλελευθερισμός διαπνέει
τις σχετικές ρυθμίσεις. Με απλά λόγια, θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί, ότι
δίδεται η δυνατότητα οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι να γράφουν και την απόφαση των
περιβαλλοντικών όρων, αλλά και να ελέγχονται.
Προέχει λοιπόν να διακοπεί η αμφίδρομη σχέση μεταξύ υπηρεσιών - μελετητών και ενδιαφερομένων. Ο καλύτερος
τρόπος είναι η διάλυση όλων των υπηρεσιών αδειοδότησης σε κεντρικό και
περιφερειακό επίπεδο και η οργάνωση από μηδενική
βάση, αφού πρώτα διερευνηθεί το πόθεν
και το έσχες των αρμοδίων.
Ας δούμε ένα
χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό της εξόρυξης χρυσού στην Χαλκιδική:
Στις
100 σελίδες της ΑΕΠΟ δυο λέξεις είναι όλη η ουσία!!
flash
smelting
ή ακαριαία τήξη.
Όλα
αυτά για να …