Τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε και έντεκα

¨…Και ξαφνικά πιάνω τον εαυτό μου να κάνω αυτές τις πράξεις και να βγάζω μονίμως ένα αποτέλεσμα! ΜΗΔΕΝ!!.¨

Του συνεργάτη SISIFUS

«Τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε και έντεκα, πόσο μας κάνει;» με ρωτούσε η γιαγιά μου και ξεραινόμουν στα γέλια!! Αυτό το μέτρημα, το είχαμε για παιχνίδι!!! Όσο πιο γρήγορα το έλεγε, τόσο πιο αστείο μου φαινόταν!! Δεν θυμάμαι να έδωσα ποτέ απάντηση γιατί δεν ήταν αυτό το ζητούμενο!! Γελούσα εγώ, μετά γελούσε κι αυτή και όλα καλά!! Στο μυαλό ενός παιδιού όλα πρέπει να γίνονται παιχνίδι ακόμη κι αν μέσα σε αυτό κρύβεται μια πραγματικότητα!!

Το παιχνίδι ξεχάστηκε με τον καιρό μαζί με την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας. Όμως υπήρχε πάντα σε εκείνο το κουτάκι του μυαλού, που μάζευε εν αγνοία μου όλες εκείνες τις πληροφορίες…για ώρα ανάγκης!!?? Και ξαφνικά πιάνω τον εαυτό μου να κάνω αυτές τις πράξεις και να βγάζω μονίμως ένα αποτέλεσμα! ΜΗΔΕΝ!! Τί κι αν κάνω τις πράξεις με το κομπιουτεράκι, τι κι αν τις κάνω με το χέρι (για σιγουριά), η σούμα δεν αλλάζει…ΜΗΔΕΝ! Τι σόϊ παιχνίδι είναι αυτό που όταν υπολογίζεις τα έσοδα είναι μηδέν, δεν το καταλαβαίνω!!! Για να επιβεβαιώσω ότι το παιχνίδι τελικά ήταν μούφα, αρχίζω........

να υπολογίζω τους λογαριασμούς και τα χαράτσια. Τί την ήθελα, την επιβεβαίωση;; Σαν να έγινε κάτι μαγικό!! Όλα τα μέσα υπολογισμού (και το χέρι βέβαια) άρχισαν να βγάζουν ποσά εξωφρενικά. Λές και υπολόγιζαν την ταχύτητα του φωτός!!! Εγκεφαλικό σόκ, να το πώ;; Όποιο όνομα και να του δώσω, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει!!

ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΛΕΜΕ!!!! Έφυγε και η γιαγιά και πήρε μαζί της το μυστικό σε αυτό το μέτρημα!!! Γιατί δεν μπορεί, κάποιο μυστικό υπήρχε!!! Και ίσως να το μάθαινα εάν δεν γελούσα τόσο πολύ!!!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΓΕΛΙΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΞΥΝΑ !!!!!!!!