Στην πολιτική όχι μόνο λείπουν οι ηγέτες,
αλλά η ανεξαρτησία του πνεύματος και η έννοια του δίκαιου του πολίτη έχουν σε
ένα μεγάλο ποσοστό παρακμάσει (Αϊνστάιν)
Για
την πολιτική, με βάση και τα Ελληνικά δεδομένα, ο Παπαδιαμάντης είχε δώσει την παρακάτω χαρακτηριστική περιγραφική εικόνα:
¨Η γενεαλογία της
πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την
πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις
εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία
εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και
τώρα, πάντοτε η αυτή. Τότε διά της βίας, τώρα διά του δόλου... και διά της
βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι, οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί
ούτοι πίθηκοι (καλώ δε ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς
κατασκευάζοντες δεσμά διά τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου
εργαστηρίου των.¨
Καθίστε
...
λοιπόν αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας ανοίξτε την Ελληνική ΤV, η οποία δεν είναι Ελληνική και χορτάστε από κάθε
λογίς εξαγγελίες φούμαρα!!
KEEP CALM AND RELAX
Εμείς δεν θα πάψουμε να πιστεύουμε ότι:
Οι Έλληνες προσπαθούνε, η Ελλάδα όμως
ποτέ δεν πεθαίνει !!! (ΚΥΡ)
Ακούστε μαζί μας το τραγούδι ΗΛΙΟΓΕΝΝΗΤΗ σε μουσική
και στίχους του ΜΑΝΟΥ ΑΧΑΛΙΝΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
και εκτέλεση ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΡΧΑΡΙΔΗ
Είδα ενα όνειρο μικρό
που γλύκανε η καρδιά μου
Είχα φτερά πνοή γιορτή
Ψηλό το πέταγμά μου
Κι έψαχνα λέει στα σύννεφα
στην αγκαλιά του αγέρα
να βρώ την ηλιογέννητη
του ήλιου θυγατέρα
στο πέταγμα μου
Του ανέμου άστρο κι εγώ
το πιο μικρό
μες το φως της αυγής ανατολής
Μες το μπλε τ' ουρανού
του γιορτινού
η ματιά μου δροσιά σταλαγματιά
με το φόβο γελά αχ πως πετώ
του ανέμου ψυχή κι εγώ
πως να σωθώ
να μάθω που πηγαίνω
Βρίσκω την ηλιογέννητη
στου σύννεφου την άκρη
φλόγα φωτιά στα μάτια της
χρυσή ειν' η θωριά
αααχ η θωριά της
Αν θες να μάθεις που θα πας
και να σωθείς γυρεύεις
παιδί να γίνεις μάτια μου
στο μύθο να πιστεύεις
Παιδί να γίνεις μάτια μου
στο μύθο να πιστεύεις
που γλύκανε η καρδιά μου
Είχα φτερά πνοή γιορτή
Ψηλό το πέταγμά μου
Κι έψαχνα λέει στα σύννεφα
στην αγκαλιά του αγέρα
να βρώ την ηλιογέννητη
του ήλιου θυγατέρα
στο πέταγμα μου
Του ανέμου άστρο κι εγώ
το πιο μικρό
μες το φως της αυγής ανατολής
Μες το μπλε τ' ουρανού
του γιορτινού
η ματιά μου δροσιά σταλαγματιά
με το φόβο γελά αχ πως πετώ
του ανέμου ψυχή κι εγώ
πως να σωθώ
να μάθω που πηγαίνω
Βρίσκω την ηλιογέννητη
στου σύννεφου την άκρη
φλόγα φωτιά στα μάτια της
χρυσή ειν' η θωριά
αααχ η θωριά της
Αν θες να μάθεις που θα πας
και να σωθείς γυρεύεις
παιδί να γίνεις μάτια μου
στο μύθο να πιστεύεις
Παιδί να γίνεις μάτια μου
στο μύθο να πιστεύεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου