Α, ΡΕ ΜΑΝΑ!!!

 Του συνεργάτη SISIFUS:     

  «Φάε ,παιδάκι μου, με έσκασες!!!», τσίριζε η μάνα μου!!!Ατάραχος εγώ!!Μου έβαζε με τη βία τη μπουκιά στο στόμα  (της άφηνα τη μικρή ικανοποίηση ότι τα κατάφερνε) και μετά το έκανα τσίχλα!!!Ούτε το έφτυνα, ούτε το κατάπινα!!!Ένα κανονικό σπάσιμο νεύρων δηλαδή!!Εγώ πάντως πέρναγα ωραία μέχρι που τη στιγμή διατάρασσε μια φοβερή παρουσία!!! «Τελείωνε, σκασμένο, γιατί θα φωνάξω τον μπαμπούλα»!!

Τι ήταν να το πεί; Ποιά γέλια και ποιά ευχαρίστηση να την ταλαιπωρώ που με ταλαιπωρούσε!! Κομμένα όλα ξαφνικά με τον μπαλτά!!! Για πότε ξεσκάλωνε η μπουκιά από τον λαιμό, με τι ταχύτητα διέσχιζε την προβλεπόμενη πορεία και ξανάνοιγα το στόμα για την επόμενη μπουκιά, δεν περιγράφεται!!! Ο τρόμος, ο ίδιος, προσωποποιημένος σε μια φανταστική μορφή!! Ποτέ δε ρώτησα πώς δείχνει εξωτερικά αυτός ο κέρβερος!!!Τον είχα ήδη πλάσει στο  μυαλό μου σαν ένα τεράστιο ανθρώπινο ον, χοντρό, με γυρτούς προς τα εμπρός ώμους και άγρια μάτια, που πέταγαν σπίθες (λογικό αν κρίνω από την νευρική παράκρουση που προκαλούσα στη μάνα μου)!!!! ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΚΟΥΝΟΥΣΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ!!!!

Και όπως ήταν φυσικό, με τον καιρό ο μπαμπούλας έφυγε αφού πρώτα έφερε εις πέρας την αποστολή του. Και η μάνα βρήκε τον τρόπο να μου επιβάλλεται με την τρομοκρατία και εγώ δεν πήγα από ασιτία (πάντα με τη μπουκιά στο στόμα). Μεγάλος πια και κατά τη διάρκεια ιστορικών αναδρομών της μάνας (δεν τις αποφεύγεις που να χτυπιέσαι κάτω) και που μόνο σκοπό έχει να σε πείσει ότι εξακολουθείς να είσαι κέρατο βερνικωμένο (όπως τότε), φέρνω στη μνήμη μου ξανά αυτή την φανταστική μορφή και γελάω…. στην αρχή!!!!

Γιατί σε δεύτερο χρόνο, διαπιστώνω ότι αυτή η μορφή δεν είναι πια και τόσο …φανταστική!!! Φοριέται πολύ γύρω μου!!! Άνθρωποι πνιγμένοι στο πάχος, που μου κουνάνε το δάχτυλο και προσπαθούν...........

να με τρομοκρατήσουν, σαν ξεπερασμένοι δάσκαλοι αλλοτινών καιρών!!! Και όλως περιέργως, τα μάτια τους είναι τόσο άγρια, που ούτε και οι ίδιοι δεν θα έπρεπε να αντέχουν την μορφή τους!!!! Τους βλέπεις συνέχεια μπροστά σου, σε κάθε αλλαγή καναλιού, σε κάθε εξώφυλλο εφημερίδας!! Κοντεύουν να εισβάλλουν ακόμη και στα όνειρά σου!!!!

Η μόνη διαφορά είναι ότι οι σύγχρονοι υπαρκτοί μπαμπούλες, δεν κλήθηκαν από τη μάνα μου και σκοπό τους δεν είναι να φάω το φαί μου!!! Αντιθέτως, η μάνα δεν μπορεί να πιστέψει ότι τα παραμύθια πλέον αποκτούν σάρκα και οστά (… που να ‘ξερες κι εσύ) και σκοπός τους  είναι να μου βγάλουν από το στομάχι ακόμη και τις μπουκιές που πρόλαβα να κατεβάσω!!!!!  Η ουσία όμως είναι μία όσο και να μου κουνάτε το δάχτυλο!!!

ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ  ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΑΝΑΠΑΤΑΩ!!!!

Ζεϊμπέκικο της Κυριακής

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Δευτέρα με Παρασκευή
χαμένος στη σκοτούρα
απάνω τους το Σάββατο
ήττα την Κυριακή!