ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ:
Όπως δεν τον είδαμε στα βιβλία
Μπορεί
η εικόνα που έχουμε για τους ήρωες του ’21 να είναι κομμάτι εξωραϊσμένη από τα
σχολικά βιβλία , η αλήθεια είναι ότι επρόκειτο για απλούς ανθρώπους που στην
επικοινωνία τους δεν ήταν με το “σας” και με το “σεις” αλλά άνθρωποι όπως όλοι
μας που σε κάθε ευκαιρία το έριχναν το γαμωσταυρίδι τους .
Εκείνος,
όμως, από τούς αρχηγούς του ’21 που χαρακτηριζόταν περισσότερο απ’ όλους για
την ανεξέλεγκτη γλώσσα του ήταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ορεσίβιος και αδρός,
άνθρωπος που έζησε μέχρι τέλους της ζωής του τη φτηνή ειρωνεία όσων ήθελαν να
θυμούνται πως ήταν «ο μούλος» «γιος της καλογριάς», βρήκε διέξοδο, για να
ξεπεράσει την οργή του και να επιβληθεί σ’ ένα δύσκολο γι’ αυτόν κοινωνικό
περιβάλλον, στον παραληρηματικό Βωμολοχικό λόγο.
Η
Βωμολοχία του ήταν τόσο συνεχής και έντονη που οι συναγωνιστές του χρειάστηκε
να αποδεχθούν το ελάττωμα του αυτό ως «χούι», προκειμένου να μπορέσουν να
συνυπάρχουν και να συμπολεμούν μαζί του.
Η
αυτοσυγκράτηση αυτή δεν επιτυγχανόταν, πάντως, απ’ όλους τούς συμπολεμιστές του
και σ’ όλες τις περιστάσεις.
Να
πώς απαντά ο Καραϊσκάκης στην πρόταση συμφιλίωσης που του στέλνει στα 1824 με
επιστολή ο οπλαρχηγός της Ρούμελης Ν. Στορνάρης: «Γενναιότατε αδελφέ καπ. Νικόλα,
…είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπλέκια [τουρκικά όργανα του ιππικού] ο
πούτζος μου, έχει και τρουμπέτες [ελληνικά όργανα]. Όποια θέλω από τα δυο θα μεταχειρισθώ…». Η ανταπάντηση ήρθε
στο ίδιο κλίμα: «Επειδή έχεις και τουμπλέκια και τρουμπέτες βάστα, λοιπόν, διότι ο
πούτζος μας και με τουμπλέκια και με τρουμπέτες θέλει σε κυνηγήσει…».
Πραγματικό, όμως, ρεσιτάλ ύβρεων ....
