Ίσως, το σοβαρότερο περιβαλλοντικό θέμα αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, είναι αυτό της διαχείρισης των υδατικών πόρων.
Και εάν κανείς περίμενε, οι περιορισμένοι λόγω της κρίσης πόροι, να οδηγούνται κυρίως σε έργα σε αυτόν τον τομέα, πέφτει έξω. Ο βασικός προσανατολισμός του 4ου ΚΠΣ για το περιβάλλον μετά την τροποποίηση περιλαμβάνει μελέτες, προγράμματα και άλλους βαρύγδουπους τίτλους, κυρίως στο κλιματολογικό πεδίο.
Για άλλη μια φορά πρέπει να τονισθεί ότι στην Ελλάδα οι αρμόδιοι πρέπει να ανησυχούν περισσότερο για τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών (...εφόσον το πιστεύουν), παρά για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου (σχετική ανάρτηση ΕΔΩ και ΕΔΩ).
Επειδή η γνώση είναι προϋπόθεση για να κρίνουμε σωστά, να ευαισθητοποιηθούμε και να συμμετάσχουμε σε όποια προγράμματα - έργα προταθούν προς υλοποίηση στον τομέα της διαχείρισης υδατικών πόρων, ας γνωρίζουμε κάποιες βασικές πληροφορίες.
- Σε παγκόσμια κλίμακα, τα επιφανειακά νερά που περιέχονται στα ποτάμια, στις λίμνες και στην ακόρεστη σε νερό ανώτερη εδαφική ζώνη, αποτελούν περίπου ένα ποσοστό 2%, τα υπόγεια νερά αποτελούν το 23% και τα νερά με τη μορφή των πολικών πάγων το 75% του συνόλου των γλυκών νερών.
- Το μικρό αυτό ποσοστό του επιφανειακού γλυκού νερού (2%) έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και στην ιστορία του ανθρώπου, αφού οι πρώτοι πολιτισμοί αναπτύχθηκαν στις όχθες ποταμών και λιμνών και οι περισσότερες των σημερινών πόλεων ευρίσκονται πλησίον ενός σημαντικού υδατίνου σώματος.
- Στην Ελλάδα, η μέση ετήσια τιμή των κατακρημνισμάτων είναι 115 δις m3 απ’ όπου το 50-60% περίπου χάνεται με την εξατμισοδιαπνοή. Στη χώρα μας το 85-90% των αποθεμάτων του γλυκού νερού είναι επιφανειακά και το 10-15% υπόγεια, ενώ το 40% του νερού άρδευσης προέρχεται από υπόγειους υδροφορείς. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι η βροχόπτωση η οποία ποικίλλει ιδιαίτερα, κατά μέσο όρο, στη Δυτική Ελλάδα (1.100 mm) είναι τριπλάσια περίπου από ότι στην Ανατολική Ελλάδα (350 mm).
- Η μέση κατανάλωση νερού στην Ελλάδα φθάνει τα 5.500 hm3/έτος. Από αυτά η άρδευση....
